Simone Weil

Simone Weil (3 Şubat 1909 – 24 Ağustos 1943)

Yirminci yüzyılın sıra dışı Fransız düşünürü ve toplum felsefecisi. Zengin Yahudi bir ailesinde dünyaya geldi. Ünlü matematikçi André Weil’in küçük kız kardeşidir. Simone Weil, henüz altı yaşında Fransız şair Jean Racine’in şiirlerini okuyabiliyordu, on iki yaşında da Yunancayı öğrenmişti. Henri IV Lisesi’nde ünlü filozof Alain’in öğrencisi oldu ve burada École Normale Supérieure’e hazırlandı. Sağlam bir felsefe ve klasik filoloji eğitiminden geçen Weil, Le Puy, Auxerre, Roanne, Bourges ve Saint-Quintin’de, çeşitli okullarda felsefe dersleri verdi. Grev sözcülüğü gibi okul dışı etkinliklere katılma, hastalardan daha fazla yemeyi reddetme, sol eğilimli dergilere yazma gibi nedenlerle çevresiyle sık sık anlaşmazlığa düştü ve iş değiştirmek zorunda kaldı. Ağır sanayide çalışmanın psikolojik etkilerini öğrenmek amacıyla bir otomobil fabrikasına girerek bir süre işçi kadınlarla birlikte yaşadı (1934-35). 1936’da Zaragoza yakınlarında İspanya İç Savaşı için eylem hazırlığı yapan bir anarşist gruba katıldı; antimilitarist görüşlerinden dolayı silah kullanmak istemediğinden kampın aşçısı oldu. Simone Weil zamanla mistik düşünceye derin bir ilgi duydu. Yahudi bir aileden gelmekle birlikte varoluşçu Hıristiyan düşüncesini benimsedi. II. Dünya Savaşı sırasında Paris’in Almanlar tarafından işgal edilmesinden sonra Marsilya’ya gitti; Direniş Hareketi yanlısı Cahiers du Sud gibi dergilerde yazdı. 1942’de ailesiyle ABD’ye gitti, oradan İngiltere’ye geçerek Fransız Direniş Hareketi için çalıştı. Alman işgali altındaki Fransız yurtseverleriyle özdeşleşmek amacıyla başlattığı açlık grevi sonucunda erken yaşta öldü. Weil’in en önemli yapıtı, dünyadaki her şeyin boşluğa bırakılan cisimler gibi düştüğünü ve yalnızca inayet (grâce) ile yükselebileceğini savunduğu kitabı Le pesanteur ve la grâce’tır (Yerçekimi ve İnayet). Diğer önemli yapıtları La connaissance surnaturelle (1949), L’Enracinement (1950) ve La condition ouvrière’dir (1951).