Moritz Schlick

Moritz Schlick (14 Nisan 1882 – 22 Haziran 1936)

Mantıksal pozitivizmin en önemli figürlerinden ve Viyana Çevresi’nin kurucularındandır. 1882’de varlıklı bir Prusyalı ailenin çocuğu olarak Berlin’de doğdu. Heidelberg ve Lozan’da fizik okudu. 1904’de Max Planck’ın yönetiminde fizik üzerine Über die Reflexion des Lichts in einer inhomogenen Schicht adlı doktora tezini bitirdi. 1910’da yayımladığı Das Wesen der Wahrheit nach der modernen Logik adlı çalışmasının etkisiyle 1911’den 1917’ye kadar Rostock Üniversitesi’nde görev aldı. Bu dönemde Allgemeine Erkenntnislehre (Genel Bilgi Teorisi) eserinin de aralarında bulunduğu bir dizi çalışma yayımladı. 1921’de Kiel’de profesörlüğünü aldıktan sonraki yılın ardından Viyana Üniversitesi’nin davetini kabul ederek felsefe kürsüsüne geçti. Schlick, 1922’den 1936’da Johann Nelböck tarafından suikasta uğrayıp öldürülene kadarki süreçte Viyana Üniversitesi’nde ders verdi. Viyana Üniversitesi’nde olduğu yıllarda, misafir profesör olarak ABD ve İngiltere’de bazı seminerlere katıldı. Bilim, fizik ve sanat felsefesinden etik ve epistemolojiye kadar uzanan pek çok alanda önemli çalışmalar üretti.

Viyana Çevresi’nin toplantılarına düzenli katılanlar arasında profesyonel filozofların yanısıra başta matematikçiler ve doğa bilimcileri olmak üzere psikologlar ve sosyologlar da vardı. Üyeler arasında: H. Hahn, Rudolf Carnap, Herbert Feigl, Kurt Gödel, Otto Neurath, Philipp Frank ve Friedrich Waismann (Schlick’in daveti üzerine Wittgenstein misafir olarak) vardı. Bu çevre, Hans Reichenbach, Carl Gustav Hempel, Alfred Tarski, Karl Popper ve W. V. O Quine tarafından sıklıkla ziyaret edildi.

Başlıca eserleri:

Lebensweisheit. Versuch einer Glückseligkeitslehre (1908), Raum und Zeit in der gegenwärtigen Physik (1917), Allgemeine Erkenntnislehre (1918), Fragen der Ethik (1930), Grundzüge der Naturphilosophie (1948), Die Probleme der Philosophie in ihrem Zusammenhang (1986).