Fransız edebiyatının önemli figürlerinden Théophile Gautier’in Fantastik Öyküler’iyle XIX. yüzyıl Paris’inden, geçmişin ve hayal âleminin derinliklerine egzotik bir yolculuğa çıkıyoruz.
- Yazar: Théophile Gautier
- Kitabın Başlığı: Fantastik Öyküler
- Fransızca Özgün Metin: Récits fantastiques
- Çeviren: Kemal Ergezen [Fransızca]
- Yayına Hazırlayan: Taşkın Takış
- Kapak Tasarımı: Harun Ak
- Dizi Bilgisi: Doğu Batı Yayınları - 213; Edebiyat Dizisi - 52
- Basım Bilgileri: 1. Basım: Nisan 2018
- Sayfa Sayısı: 240
- ISBN: 978-605-2133-21-7
- Boyutları: 14 x 21
- Kapak Resmi: Gustave Moreau, "Le char d’Apollon ou Phébus-Apollon".
Kahve Potu
Onuphrius
Omphale
Ölü Âşık Clarimonde
Afyon Piposu
Çifte Şövalye
Mumyanın Ayağı
Tek Rol için İki Aktör
Bir Gece Ziyareti
Haşhaşiler Kulübü
Arria Marcella
Théophile Gautier (Tarbes 1811 -
Neully-sur-Seine 1872)
Fransız şair, oyun yazarı,
romancı, gazeteci ve edebiyat eleştirmeni. Henüz üç yaşındayken ailesi Paris’e yerleşti. Okumayı söktüğünde beş yaşında ya var ya yoktu. Büyük bir tutkuyla okuduğu ilk kitaplar Robinson Crusoe ve Paul ve
Virginie’ydi, belki de bu yüzden ilk başlarda,
tiyatroya, özellikle de dekor ressamlığına değil de denizciliğe heves etti. Ortaokulu geleceğin Nerval’i Gerard Labrunie ile birlikte
okudular, son dönem Latin şairlerine ilgi duymaya da bu
yıllarda başladı. Resim öğrenimi
almak üzere ressam Louis-Édouard Rioult atölyesine katıldı. On dokuz yaşında Nerval ve Petrus Borel onu Victor Hugo ile
tanıştırdı. Bir grup genç arkadaş Hugo’nun, Hernani’sini ilk kez sahneye
koydular, fakat oyun sırasında romantizm ve klasizim yanlıları
arasında gerçek bir kavga çıktı. Bu kavga edebi bir tartışma olarak süregiderken Gautier o gün sahnede
giydiği vişne çürüğü yeleği
ile çoktan hafızalardaki yerini almıştı. Oyundan hemen sonra resmi
bıraktı ve
tamamen yazın yoluna girdi. Babasının desteği ile yayınladığı ilk şiirleri
kendi küçük çevresi haricinde ilgi görmedi. Ancak 1835’te öndeyişinde “sanat için sanat” anlayışını kuramlaştırdığı Matmazel Maupin isimli romanı büyük sansasyon yarattı.
Gautier 1830 ve 1870 yılları arasında yazmaya ara
vermeden çeşitli türde eserler verdi, uzun seyahatlere çıktı, gazete ve
dergilere sayısı iki bini aşan makale yazdı. İspanya’ya, Cezayir’e, bazı Doğu ülkelerine
ve Rusya’ya gitti; 1852’de de yeni bir şiir
anlayışı getiren Ém aux et camées’yi (Mineler ve
Akikler) yayımladı. Bu yapıtıyla “gerçek, mutlak ve eksiksiz bir biçime, bir Güzellik’e”
ulaştı. Daha sonraki dönemde Arria
Marcella (1852), Le Roman de la momie (Mumyanın Romanı,
1858), Capitaine Fracasse (Yüzbaşı
Fracasse, 1863), Spirite (İspritizmacı, 1866) gibi öykü ve roman türünde yapıtlar veren Theophile Gautier, bu ürünleriyle dış dünyanın
varlığını yadsımayan ama, bu dünyanın da korkularını ve sıkıntılarını gidermeye yetmediğini gösteren bir yazar olarak göründü. Gautier,
eserlerinde özellikle mistik dünyanın ögelerinden
ve ruhlar âleminin zenginliğinden ustalıkla faydalandı. “Sanat,
sanat içindir” akımının ilk temsilcilerindedir.
Baudelaire meşhur Elem Çiçekleri’ni ona ithaf
etmiştir.