Son Nefes: Ölmekte Olanlara Eşlik Etmek
- 160,00 TL
-
112,00 TL
- Stok Durumu: Stokta var
- 24 Saatte Kargoda
“Binyıllar yıl geçti ama insan ölüme alışamadı bir türlü.” Son Nefes, Malraux’nun bu sözleriyle başlıyor.
Régis Debray ve Claude Grange’ın kaleme aldığı Son Nefes çaresiz hastalıklar nedeniyle ölmekte olan insanların son anlarına odaklanıyor ve hayli çarpıcı, dramatik, yer yer trajik hikâyeler aktarıyor. Satırlar arasında o insanların korkuları, kaygıları, çaresizlikleri, pişmanlıkları güçlü bir biçimde hissediliyor. Bu yönüyle Son Nefes kimi zaman ağır ve hazmedilmesi zor bir anlatıya dönüşüyor. Fakat özellikle güncel bir eser olması itibarıyla, hassas meselelere ve onlara dair tartışmalara çok önemli katkılar sunuyor. Ölümü olağan bulmak ile ölümden korkmamak apayrı şeyler. Hepimiz bir gün öleceğiz demek kolay, ama yakında öleceğim, ben öleceğim demek zordur. Grange, ölmekte olan insanlarla nasıl konuşacağımızı bilmek büyük bir meziyettir, diyor.
Yaşlılık ve yaşlılar, kitabın gündeminde önemli bir yer tutuyor. Grange ve Debray bunlara dair algımızın zaman içinde nasıl değiştiğine dair dramatik gözlemler aktarıyorlar, modern toplumlara ciddi eleştiriler getiriyorlar. Debray’nin ifadesiyle “hiçbir şey üretmeyen ve doğru dürüst tüketmeyen” yaşlılar her yerde birer fazlalığa dönüştüler.” Evin bir köşesinde sessizleşip silindikçe varlığı makbul görülen kişiler oldular. Onlar bir kez yaşlanmakla, elden ayaktan düşmekle hayatlarının hatasını yapmışlardır! Yaşadıkları fazladan her gün için neredeyse mahcubiyet duyacak kadar sessizleşmiş, küçülmüşlerdir.
- Yazarlar: Claude Grange & Régis Debray
- Kitabın Başlığı: Son Nefes: Ölmekte Olanlara Eşlik Etmek
- Fransızca Özgün Metin: Le dernier souffle, Accompagner la fin de vie
- Çeviren: Özcan Doğan [Fransızca]
- Yayına Hazırlayanlar: Taşkın Takış, Ufuk Coşkun
- Kapak Tasarımı: Mr. Z & Z
- Dizi Bilgisi: Doğu Batı Yayınları - 400; Felsefe Dizisi - 113
- Basım Bilgileri: 1. Basım: Ekim 2023
- Sayfa Sayısı: 109
- ISBN: 978-625-8123-57-9
- Boyutları: 13,5 x 21
Ölüm, Hastalık, Yaşlılık
Son Nefes
Sonsöz
“Binyıllar geçti ama insan ölüme alışamadı bir türlü.” Hekim dostum Claude Grange, Malraux’nun bu karamsar sözlerini her fırsatta yadsıyan insanlardan olmuştur. Asırlardır, halkın kadim bilgeliği “ne güneşe ne de ölüme gözümüzü dikip bakamayız,” der. Fakat ölmekte olanlara eşlik etmek ve onlarla göz göze gelmek Grange’ın gündelik mesleği olmuştur ve Houdan (Yvelines) hastanesindeki palyatif bakım birimini yönettiği yirmi yıldan fazla bir süreden beri bunu hayatının bir parçası kılmıştır. Grange ile nasıl tanıştık? Bazı sağlık sorunları yaşadıktan sonra, yaşayanları sağlıklarına kavuşturmaya değil de daha ziyade yakında ölecek olanlara eşlik etmeye yönelik faaliyetler hakkında daha fazlasını öğrenmek amacıyla, Grange’ın çalışma mekânını keşfetmek üzere kendisine ricada bulundum; öyle ya, zamanın ne getireceğini kimse bilemez. Her bakımdan faydalı bir kılavuzluk. Grange’ın ekibinin, bizzat kendisinin gözetiminde, konulan teşhisler itibarıyla pek yaşama ümidi kalmayan hastalara gösterdiği sınırsız ve incelikli hassasiyete tanık olmak, bir turist edasıyla olup bitenleri izleyen insanın zihninde birçok soru işareti (sıradan sorular diyelim) uyandırır; ne de olsa ansızın gelen ölümler insanlar için bir istisna değil. Hal böyle olunca, Grange’la birlikte, vakit kaygısı olmadan açıkyüreklilikle fikir teatisinde bulunmaya karar verdik. Hiç şüphesiz, bir taraftan deyim yerindeyse eli hamurdan çıkmayan, son nefesini vermek üzere olan insanların canıyla temas kuran bir klinik uzmanı ve pratisyen ile diğer taraftan sağlığı itibarıyla kırılgan olan ve evrensel olmakla birlikte daima kendine özgü bir mevzu hakkında genelgeçer fikirlerin bir ağırlığının olmadığını bilen sıradan bir meraklı aynı kefeye konulamaz. Öğrenmem gereken çok şey, sormak istediğim çok soru vardı, fakat her şeyden evvel dinlemek lazımdı. Hem kendilerini hem bizi tatlı sözlerle kandırmadıkları sürece “yarın görüşürüz” diyemeyen insanların bakışlarıyla karşılaşmamak için (ki günün birinde biz de öyle bakacağız) bir PBB’ye (Palyatif Bakım Birimi), bu amaca tahsis edilmiş gözden uzak bir yere nakledilmesi uygun bulunan hastaların başucunda tanık olunan, hissedilen ve temsil edilen şeylere öncelik verdik.
R. D.
Claude Grange
Fransa’da “Çaresiz Hastaların Doktoru”
olarak tanınan Claude Grange günümüzde palyatif tıbbın
önde gelen isimlerinden biridir. Yirmi yıl boyunca Fransa kırsalında
hekimlik yapan Grange birçok hastasının ve özellikle kendi çocuğunun,
kendi ifadesiyle kabul edilemez koşullar içinde ölümlerine tanık olmasının ardından, palyatif tıp
alanında
eğitim
aldı.
Takip eden yirmi yıl boyunca, iyileşmesi
mümkün olmayan ağır hastalıklarla mücadele eden insanların
hastalık
süreçlerini ve hayatlarının son günlerini daha rahat
geçirebilmeleri için, meslek hayatını kendi deyimiyle tutkuyla bu
insanlara eşlik etmeye adadı. Bugün ise palyatif tıp
alanındaki
öğretici
deneyimlerini bu alandaki yeni meslektaşlarıyla paylaşmak için çalışmakta
ve eğitimler
vermektedir. Eserleri: Médecin de l’Inguérissable (1999), Le dernier
souffle, Accompagner la fin de vie (2023).
Régis Debray
Régis Debray
1940 yılında Paris’te doğdu. Henüz genç bir öğrenciyken Fransız Komünist
Partisi’ne katıldı. 1960 yılında Ecole Normale Supérieure’e kabul edildi.
1965’te felsefe diploması aldı. Ardından Fransa’dan ayrılıp Küba’ya gitti ve
1967 yılına dek Che Guevara’yla birlikte hareket etti. Bolivya’da tutuklandı ve
ölüme mahkûm edildi. Sartre’ın öncülük ettiği uluslararası bir kampanya
sayesinde, üç yıllık hapis cezasından sonra serbest bırakıldı. Bir süre Şili’de
kaldıktan sonra Fransa’ya döndü. Fransa’da resmî ve sivil çeşitli kurum ve
kademelerde görevler yaptı. Debray birçok deneme, söyleşi, eleştiri, roman ve
günlük kaleme aldı; aynı zamanda tiyatro, sinema ve opera alanlarında eserler
verdi. Fransa’da tanınmış ve etkili bir entelektüel olarak kabul edilmektedir.
Eserlerinden bazıları şunlardır: La neige brûle (1977), Éloge des
frontières (2010), Vie et mort de l’image, Une histoire du regard
en Occident (1992), Civilisation, Comment nous sommes devenus
américains? (2017), Le Siècle Vert (2020), Le Feu sacré,
Fonctions du religieux (2003), L’exil à domicile (2022), Un été
avec Paul Valéry (2019), Révolution dans la révolution, Lutte armée et
lutte politique en Amérique latine (1967), La Guérilla du Che
(1974).
Özcan Doğan
Çevirmen,
redaktör, yazar. 1981 yılında doğdu. Hacettepe Üniversitesi Fransız
Dili ve Edebiyatı bölümünden mezun oldu. Çevirdiği
kitaplardan bazıları şunlardır: Amerika’da Demokrasi (Tocqueville), Sosyoloji
ve Antropoloji (Mauss), Avrupa Düşüncesinin Serüveni (Russ), Sanat (Farago),
İntihar
(Durkheim), Mısır Mucizesi (Schwaller de Lubicz), Ekonomik
Psikoloji (Tarde) Plotinos ya da Bakışın Saflığı (Hadot), Orada Saat Kaç? (Gruzinski), Yöntem
Üzerine Konuşma (Descartes), Özdeyişler (La
Rochefoucauld).
Notos, Birikim, Birgün, Özgür Edebiyat,
Yasakmeyve, Kül Öykü, Öykü Gazetesi, Sarnıç, Kirpi Şiir,
Mevzuedebiyat, Peyniraltı Edebiyatı, Edebiyathaber,
Lacivert gibi dergilerde öykü, şiir ve yazıları yayımlandı. Bunun
Konumuzla Bir İlgisi Yok, Bay How Ne Yapmalı? ve Kendime
İyi geceler adlı üç öykü kitabı, Öyle Değil mi Zehra?, Yeryüzünde
Sesler, Ayakları Pürdikkat Refakatçi Haydutlar adlı üç romanı
var.