Stokta Yok

Avrupa Eğitim Tarihi: Antikçağ'dan 19. Yüzyılın Sonlarına Kadar

80,00 TL
56,00 TL

Stok Durumu: Stokta Yok

Etiketler: Doğu Batı Kitap, Doğu Batı Eğitim, Kemal Aytaç, Avrupa Eğitim Tarihi

Baldıran hazırlanırken, Sokrates flütle yeni bir ezgi öğreniyormuş. “Ne işine yarayacak?” diye sormuşlar. Sokrates, “Ölmeden önce bu ezgiyi öğrenmeye” demiş…

Avrupa Eğitim Tarihi, eğitim alanında etkili olmuş birçok düşünür ve akımı özetleyen bir kitaptır. Burada, ayrıntılara inilmeden fakat eğitim tarihiyle ilgili olarak genel ve bütünlüklü bir fikir sunulmaktadır. Her şeyden önce eğitimin tek bir boyutunun olmadığı birbirini besleyen birçok aşamadan geçerek günümüze kadar nasıl geldiği tezi didaktik biçimde özetlenmektedir. Antikler, eğitimi beden ve ruhun kusursuz bir uyumu olarak görürlerdi. 17. yüzyılda Fénelon, eğitime erken yaşlarda başlanmasının önemi üzerinde durur. Yüksek yetenekli çocukları, psikolojik yönden doğru alışkanlıklar yoluyla erken yaşta sabırlı, dengeli, neşeli ve sakin tutumlu yapmak mümkündür. Eğer bu yapılmazsa, çocuklar bütün hayat boyunca kaprisli ve huysuz olurlar. Montaigne, geleneksel ukala öğretmen tipi ile öğretim sistemini eleştirir. İnsan okul için değil, yaşam için öğrenmelidir der. Ona göre insanın ahlâken iyi olması, bilgili olmasından daha önemlidir. İnsan Latince ve Yunanca öğrenmek yerine, bilge olmaya çalışmalıdır.

Fransız Devrimi’nin zorunlu gördüğü bu eğitim zümresel bir eğitim değil, genel insan eğitimidir. Buna göre, herkes, mensup olduğu sosyal ve ekonomik menşeine bakılmadan, eğitim ve öğretimde eşit haklara sahip kılınmış olmalıdır. Karşıt bir görüş olarak ise Rousseau, geleneksel eğitimi hiç beğenmemektedir. Mevcut eğitimin yetiştirdiği medenî insan (l’homme civil), kendi içerisinde son derece sarsılmış ve bozulmuş bir tiptir. Belki de en iyi tanımı Erasmus getirmiştir. Erasmus’a göre eğitim ve öğretim yoluyla ulaşılan asalet, doğuştan getirilen ve bayraklarla süslenen asaletten daha üstündür.

Yazar: Kemal Aytaç
Kitabın Başlığı: Avrupa Eğitim Tarihi: Antikçağ'dan 19. Yüzyılın Sonlarına Doğru
Yayına Hazırlayan: Ufuk Coşkun
Kapak Tasarımı: Harun Ak
Dizi Bilgisi: Doğu Batı Yayınları - 40; Eğitim Dizisi - 1
Basım Bilgileri: Doğu Batı Yayınları'ndaki 1. Basım / Ocak 2009, 7. Basım / Kasım 2018
Sayfa Sayısı: 328
ISBN: 978-975-8717-45-3
Kapak Resmi: Jan Amos Komenski (1592-1670)
Boyutları: 15,5 x 23,5

Birinci Bölüm
ANTİKÇAĞ’DA EĞİTİM

ANTİKÇAĞ EĞİTİM İDEALİNİN GENEL GELİŞİMİ

ANTİK YUNAN’DA EĞİTİM

1.1. Krallık Devrinde Yunan Eğitimi (M. Ö. 1100-750)
1.2. Yunan Şehir Devletlerinde Eğitim (M. Ö. 750-323)
1.2.1. Sparta Şehir Devletinde Eğitim
1.2.2. Atina Şehir Devletinde Eğitim (M. Ö. 509-404)
1.3. Yunan Eğitiminin Filozoflar Tarafından Yeniden Temellendirilmesi (M. Ö. 5. Yüzyıl)
1.3.1. Sofistler
1.3.2. Sokrates (M. Ö. 469-399)
1.3.3. Platon (M. Ö. 427-347)
1.3.4. Aristoteles (M. Ö. 384-322)

HELENİZM DEVRİNDE EĞİTİM (M. Ö. 323-31)

2.1. Hellenist Devirde Okullar
2.2. Helenizmde Yeni Felsefe Okulları
2.2.1. Stoacılar Okulu
2.2.2. Epikurosçular Okulu

ANTİK ROMA’DA EĞİTİM (M. S. 476’YA KADAR)

3.1. Eski Roma Eğitimi
3.2. Roma Eğitimine, Yunan Kültür Unsurlarının Girmesi
3.3. Roma’da Okullar
3.4. Roma’daki Düşünürlerde Eğitim Sorunu
3.4.1. Marcus Tullius Cicero (M. Ö. 106-43)
3.4.2. Lucius Annaeus Seneca (M. Ö. 4-M. S. 65)
3.4.3. Marcus Fabius Quintilianus (M. S. 35-96)
3.4.4. Chaironeialı Plutarkhos (46-125)

İkinci Bölüm
ANTİK HIRİSTİYANLIK İLE ORTAÇAĞ’DA EĞİTİM

ANTİK HIRİSTİYANLIKTA EĞİTİM (M. S. 500’LERE KADAR)

1.1. Hıristiyanlığın Eğitim İdeali
1.2. Antik Eğitimin Hıristiyanlaştırılması
1.3. Antik Hıristiyanlıkta Okullar
1.4. Aurelius Augustinus (354-130)

ORTAÇAĞ’DA EĞİTİM (500’LERDEN 1500’LERE KADAR)

2.1. Skolâstik Düşüncesi
2.2. Manastır Okulları
2.3. Şövalye Eğitimi
2.4. Meslek Korporasyonlarında Eğitim
2.5. Şehir Okulları
2.6. Üniversitelerin Kurulması

Üçüncü Bölüm
RÖNESANS DEVRİNDE EĞİTİM (15.-16. YÜZYILLAR)

RÖNESANS DEVRİNİN GENEL KARAKTERİSTİĞİ

HÜMANİZM AKIMI

1.1. Hümanizmanın Eğitim İdeali
1.2. İtalya’da Hümanist Pedagoji
1.2.1. Pietro Paolo Vergerio (1370-1444)
1.2.2. Vittorino Ramboldini da Feltre (1378-1446)
1.2.3. Aeneas Sylvius Piccolomini (1405-1464)
1.2.4. Maffeo Vegio (1406-1458)
1.3. Almanya’da Hümanist Pedagoji
1.3.1. Desiderius Erasmus von Rotterdam (1467-1536)
1.4. Fransa’da Hümanist Pedagoji
1.4.1. Guillaume Budé (1468-1540)
1.4.2. François Rabelais (1499-1553)
1.4.3. Michel de Montaigne (1533-1592)
1.5. İngiltere’de Hümanist Pedagoji
1.5.1. Thomas Elyot (1490-1546)
1.5.2. Roger Asham (1516-1568)
1.5.3. Richard Mulcaster (1530-1611)
1.6. İspanya’da Hümanist Pedagoji
1.6.1. Juan Luis Vives (1492-1540)

REFORMASYON AKIMI

2.1. Reformasyon’un Eğitim İdeali
2.2. Martin Luther (1483-1546)
2.3. Philipp Melanchthon (1497-1560)

KARŞIT REFORMASYON AKIMI

3.1. Genel Karakteristiği
3.2. Cezvit Okul Örgütü

Dördüncü Bölüm

METOT ÇAĞINDA EĞİTİM TEORİLERİ (17. YÜZYIL)

METOT ÇAĞININ GENEL KARAKTERİSTİĞİ

METOT ÇAĞININ ANA PEDAGOJİK EĞİLİMLERİ

1.1. Büyük Didaktikçi ve Reformcular
1.1.1. Wolfgang Ratke (1571-1635)
1.1.2. Jan Amos Komensky (1592-1670)

ARİSTOKRAT EĞİTİM TEORİLERİ

2.1. John Milton (1608-1674)
2.2. François de Salignac de la Mothe de Fénelon (1651-1715)

PİETİZM AKIMINDA EĞİTİM (1675-1740)

3.1. August Hermann Francke (1663-1727)

Beşinci Bölüm
AYDINLANMA ÇAĞININ EĞİTİM TEORİLERİ (18. YÜZYIL)

AYDINLANMA ÇAĞI’NDA EĞİTİM

Aydınlanma Çağı’nın Genel Karakteristiği

İNGİLİZ AYDINLANMASI

1.1. John Locke (1632-1704)

FRANSIZ AYDINLANMASINDA EĞİTİM

2.1. Materyalist ve Sensüalistlerde Eğitim
2.1.1. Julien Offray de Lamettrie (1709-1751)
2.1.2. Étienne Bonnot de Condillac (1715-1780)
2.1.3. Claude Adrien Helvétius (1715-1771)
2.2. Ansiklopedicilerde Eğitim Görüşü
2.2.1. Dennis Diderot (1713-1784)
2.3. Lâik Eğitim
2.3.1. Louis-René de Caradeux de la Chalotais (1706-1785)
2.4. Natüralist Eğitim
2.4.1. Jean-Jacques Rousseau (1712-1778)

ALMAN AYDINLANMASI

3.1. Philantrop’lar Akımında Eğitim
3.1.1. Johann Bernhard Basedow (1724-1790)
3.1.2. Christian Gotthielf Salzmann (1744-1811)
3.2. İnsanlık Eğitimi
3.2.1. Gotthold Ephraim Lessing (1729-1781)

FRANSIZ İHTİLÂLİ’NDE EĞİTİM PLANLARI (1789-1794)

4.1. Fransız İhtilâli’nin Temel İlkeleri
4.2. Eğitim Reformu Raporları
4.2.1. Honore Gabriel de Riqueti, Comte de Mirabeau (1749-1791)
4.2.2. Marie Jean Antoine Nicolas de Caritat, Marquis de Condorcet (1743-1794)
4.2.3. Louis Michel Lepeletier de Saint-Fargeau (1760-1793)

Altıncı Bölüm
ALMAN KLASİK VE İDEALİSTLERİNDE EĞİTİM
(1770-1840)

GENEL KARAKTERİSTİĞİ

YENİ HÜMANİZM

1.1. Genel Karakteristiği
1.2. Johann Gottfried Herder (1744-1803)
1.3. Wilhelm von Humboldt (1767-1835)

AHLÂK EĞİTİMİ

2.1. Immanuel Kant (1724-1804)

MİLLİYETÇİ EĞİTİM

3.1. Johann Gottlieb Fichte (1762-1814)

ESTETİK EĞİTİM

4.1. Johann Christoph Friedrich Schiller (1759-1805)

DEVLETÇİ EĞİTİM

5.1. Georg Wilhelm Friedrich Hegel (1770-1831)

TÜM YÖNLÜ KİŞİLİK EĞİTİMİ

6.1. Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832)

Yedinci Bölüm

ENDÜSTRİLEŞME ÇAĞI’NDA EĞİTİM AKIMLARI

ENDÜSTRİLEŞME ÇAĞI’NIN GENEL KARAKTERİSTİĞİ

SOSYAL EĞİTİM

1.1. Johann Heinrich Pestalozzi (1746-1827)

EĞİTİCİ ÖĞRETİM

2.1. Johann Friedrich Herbart (1776-1841)

OKUL ÖNCESİ EĞİTİMİ

3.1. Friedrich Wilhelm August Fröbel (1782-1852)

ÖZGÜRLÜKÇÜ EĞİTİM

4.1. Lev Nikolayeviç Tolstoy (1828-1910)

SOSYALİST EĞİTİM

5.1. Karl Marx (1818-1883) ve Friedrich Engels (1820-1895)

POZİTİVİST EĞİTİM

6.1. Auguste Comte (1796-1857)
6.2. Herbert Spencer (1820-1903)

İRRASYONALİST EĞİTİM

7.1. Arthur Schopenhauer (1788-1860)
7.2. Friedrich Nietzsche (1844-1900)

FAYDALANILAN ESERLERİN LİSTESİ
DİZİN (ŞAHIS ADLARI)
RESİMLER

Kemal Aytaç

29 Ekim 1933’te Elbistan’da doğdu. İlk ve ortaöğreniminin sonunda 1950 yılında K. Maraş Lisesi’nden mezun oldu. Yükseköğrenimini Ankara Üniversitesi’nde (1951-1955) felsefe dalında yaptı. Lisansüstü öğrenimine (1955-1958) Westfälische Wilhelm Universität’de (Münster/Westf.) devam etti. Ankara Üniversitesi’nde, Eğitim Bilim dalında Asistan (1959), Doktor (1963), Doçent (1969) ve Profesör (1975) oldu. Ankara Üniversitesi D.T.C Fakültesi Pedagoji Kürsüsü Başkanlığı (1974- 1982), İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Kurucu Dekanlığı (1975-1984), Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dekanlığı (1985-1987) ve Yükseköğretim Denetleme Kurulu Üyeliği (1988-1998) görevlerinden sonra 15 Şubat 1998 tarihinde kendi isteğiyle emekliye ayrıldı.

Kitap Yayınları

Politeknik Eğitim Reformları, 1971 (2. Baskı 1979).
M.A.J’de Paris Mukayeseli Eğitim Üzerine Bir Eserin İlk Taslağı, 1971 (2. Baskı: 1979, Çeviri).
Avrupa Eğitim Tarihi, 1972 (3. Baskı 1992)
Çağdaş Eğitim Akımları, 1976 (2. Baskı 1981).
Avrupa Okul Sistemlerinin Demokratlaştırılması, 1970 (3. Baskı 1985)
Federal Almanya’da Okul Sistemi 1979.
G. M. K. Atatürk: Eğitim Politikası Üzerine Konuşmalar, 1984.
G. M. K. Atatürk: Eğitim Politikası Üzerine Konuşmalar, 1986.
L. N. Tolstoy: İtiraflarım, 1990 (Çeviri).
W. Pröhle: Karaçay Lehçesi Sözlüğü. Codex Cumanicus’un Türkçe Sözlük Dizini, 1992 (Çeviri).
T. Kowalski: Karayim Lehçesi Sözlüğü, 1996 (Çeviri).
P. Jyrkankallio... vd.: Türk Lehçeleri ve Edebiyatları, 1992 (Çeviri).